Planując migrację za pracą do Niemczech powinieneś wiedzieć iż panuje tam obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego.

W Niemczech istnieją dwa systemy ubezpieczeń zdrowotnych:

* Państwowe ubezpieczenie zdrowotne
zapewniane przez rząd niemiecki. Większość mieszkańców Niemiec, także obcokrajowców jest ubezpieczona w tym systemie.

Państwowe ubezpieczenie zdrowotne obowiązuje następujące grupy osób:
Wszystkich pracowników, których dochód wynosi do €47.700 rocznie (3.975€ miesięcznie)
Studentów uczelni państwowych i uznanych przez państwo, do ukończenia 14-tego semestru lub 30 lat (z pewnymi wyjątkami).
Osoby odbywające staże lub uczące się w szkole średniej
Emerytów, którzy przez ostatnią połowę życia zawodowego korzystali z państwowego systemu ubezpieczeń lub byli ubezpieczeni jako członkowie rodziny.
Bezrobotnych otrzymujących zasiłki (z niektórymi wyjątkami).

* Prywatne ubezpieczenie zdrowotne
Można wybrać w określonych przypadkach. Zwykle oferuje ono szerszy zakres ubezpieczeń. Pod to ubezpieczenie podlegają między innymi osoby prowądzące działalność gospodarczą.Teoretycznie każdy, kto nie należy do żadnej z wyżej wymienionych kategorii ma prawo wybrać prywatny system ubezpieczeń. Przede wszystkim osoby prowądzace działalność gospodarczą (Gewerbe). Prywatne ubezpieczenie zdrowotne oferuje szerszy zakres ubezpieczeń, zapewniający między innymi dostęp do prywatnych szpitali, alternatywne terapie, które to koszty nie zawsze są pokrywane przez państwowe firmy ubezpieczeniowe.

Niektóre prywatne firmy oferują opcję udziału własnego (Selbstbeteiligung)), która oznacza, że w przypadku choroby pokrywasz część kosztów leczenia do określonej, rocznej sumy, w zamian za co firma obniża ci wysokość miesięcznej stawki.

.

Zasady obowiązujące w przypadku podjęcia pracy w Niemczech przez obywateli innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej:

Zasady związane z zabezpieczeniem socjalnym w kontekście zatrudnienia transgranicznego zostały uregulowane rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego oraz rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącym wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego.

W przypadku transgranicznego podejmowania pracy, do najistotniejszych należy zaliczyć następujące zasady zawarte w tych rozporządzeniach:

1) Wszystkie osoby podlegające pod przepisy tych rozporządzeń mają równe prawa i powinny być w innych państwach członkowskich traktowane tak, jak osoby podlegające bezpośrednio pod system zabezpieczenia społecznego danego państwa.

2) Osoba, która na terenie jednego państwa członkowskiego wykonuje pracę lub prowadzi własną działalność gospodarczą podlega przepisom tego państwa członkowskiego. Wyjątki od tej zasady dotyczą tylko pracowników delegowanych lub samodelegowania oraz wykonywania pracy w dwóch lub wielu krajach członkowskich jednocześnie. Zasady, według których te wyjątki są możliwe, zostały określone w rozporządzeniu.

Kierując się opisanymi powyżej zasadami w celu ustalenia zakresu, w jakim pracownicy z Polski przybywający do pracy w Niemczech będą podlegać przepisom prawa niemieckiego, ważne jest, aby ocenić następujące kryteria:

• dotychczasowy status ubezpieczonego w Polsce
• wymiar zatrudnienia lub działalności gospodarczej w Niemczech oraz ewentualnie w Polsce
• ewentualnie miejsce zamieszkania zatrudnionego/prowadzącego działalność gospodarczą
• ewentualnie siedzibę pracodawcy